مثلاً وقتی در اواخر دوره پهلوی، عده ای از افراد به ظاهر روحانی با اعمال و سخنانشان به اهداف شاه و استکبار کمک کرده و لذا مورد حمایت رژیم طاغوت و استکبار نیز قرار می‌گرفتند و درجامعه مفسده ایجاد می نمودند، امام در درس ولایت فقیه خود در نجف، مطلب را این گونه تبیین نموده و به جوانان غیور چنین دستور دادند:

«در این روایت است که از این اشخاص بر دین بترسید؛ اینها دین شما را از بین میبرند. اینها را باید رسوا کرد تا اگر آبرو دارند در بین مردم رسوا شوند؛ ساقط شوند. اگر اینها در اجتماع ساقط نشوند، امام زمان را ساقط مى‏کنند؛ اسلام را ساقط مى‏کنند. باید جوان هاى ما عمامه اینها را بردارند. عمامه این آخوندهایى که به نام فقهاى اسلام، به اسم علماى اسلام، این طور مفسده در جامعه مسلمین ایجاد مى‏کنند باید برداشته شود. من نمى‏دانم جوان هاى ما در ایران مرده‏اند؟ کجا هستند؟ ما که بودیم این طور نبود؟ چرا عمامه‏هاى اینها را بر نمى‏دارند؟ من نمى‏گویم بکشند؛ اینها قابل کشتن نیستند؛ لکن‏ عمامه از سرشان بردارند. مردم موظف هستند، جوان هاى غیور ما در ایران موظف هستند که نگذارند این نوع آخوندها ... معمم در جوامع ظاهر شوند و با عمامه در بین مردم بیایند. لازم نیست آنها را خیلى کتک بزنند؛ لیکن عمامه‏هایشان را بردارند؛ نگذارند معمم ظاهر شوند. این لباس شریف است، نباید بر تن هر کسى باشد.»

(ولایت فقیه یا حکومت اسلامی، متن پیاده شده دروس ولایت فقیه امام خمینی در نجف اشرف، صفحه 146)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

منبع : سایت حزب الله شیراز